ارزیابی پک سل‌های تزریقی و ارتباط بین هماتوکریت پک سل‌ها با میزان افزایش هماتوکریت در بیماران تالاسمی

زمینه و هدف: مقدار خون تزریقی در بیماران تالاسمی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار ‌می باشد و مقدار خون محاسبه ‌شده برای بیماران بر اساس حجم دقیق واحدهای پک سل و همچنین هماتوکریت آن‌ها می‌باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی پک سل‌ها و عوامل موثر در میزان هماتوکریت آن‌ها و ارتباط آن با افزایش هماتوکریت بعد از تزریق خون می‌باشد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی است. مشخصات مربوط به سن، حجم، نوع ماده ضد انعقاد هموگلوبین و هماتوکریت ثبت شد و یک CBC قبل از تزریق و همچنین 1 و 24 ساعت بعد از تزریق برای اندازه‌گیری هموگلوبین و هماتوکریت گرفته شد. داده‌های حاصل توسط نرم‌افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: کیسه‌های حاوی ماده‌ی ضد انعقاد CPDA-1 هماتوکریت بیشتر از کیسه‌های حاوی ماده‌ی ضد انعقاد CPD+SAGM داشته‌اند و کیسه‌های از نوع کم لکوسیت هماتوکریت بیشتر از کیسه‌های از نوع معمولی داشته‌اند (0/05<P). با افزایش حجم پک سل‌ها هماتوکریت کاهش می‌یابد (0/001<P). همچنین هماتوکریت 24 ساعت بعد از تزریق بیشتر از 1 ساعت بعد می‌باشد (0/001<P). تغییرات Hct در زمان‌های قبل، 1 و 24 ساعت بعد از تزریق تفاوت معنی‌داری دارند (0/001<P). نتیجه‌گیری: حجم پک سل، نوع ماده ضد انعقاد و نوع پک سل از فاکتورهای مهم در میزان هماتوکریت کیسه‌های خون می‌باشد که بر میزان هماتوکریت هدف بعد از تزریق اثر می‌گذارند.